Lees ook de artikelen van Jan Kraak
Klik en lees het artikel over oorzaken van kanker en de windadem qi gong
Hormonen in de war door chemicaliën
Actie tegen roken als rookgordijn om andere gevaren van kanker te verzwijgen
De kracht van visualisatie-meditatie en de aanmaak van afweercellen
www.voorennadediagnose.nl
Remedie tegen kanker met natrium carbonaat slaat aan
Door middel van een op maat gesneden behandelingsschema van (zuiverings-) zoutspoelingen en -zoutinjecties heeft Dr. Simoncini al vele patiënten geholpen de weerstand in hun lichaam te verhogen, waardoor veelal de woekerende schimmels, zoals hij kanker noemt, vernietigd werden. Dr. Simoncini heeft een Italiaanse website waar hij zijn theorie, kennis en ervaringen wil delen met een ieder die daarbij baat zou kunnen ondervinden.
Stichting Sergio heeft financiële middelen ter beschikking gesteld om deze website in het Nederlands te laten vertalen. Ook heeft de Stichting een door Simoncini geschreven boek in het Nederlands laten vertalen, dat de titel ??Kanker is een schimmel? heeft meegekregen.
Wij bevelen u van harte aan de website http://www.cancerfungus.com te bezoeken, waarvan wij vinden dat wij juist U deze ontwikkelingen in de bestrijding van kanker niet mogen onthouden.
Onze hartelijke groeten,
Het bestuur van Stichting Sergio
http://www.stichtingsergio.nl/
http://www.stichtingsergio.nl/onderzoek.htm
REVOLUTIONAIRE THERAPIE
NATRIUMBICARBONAAT
Uit onderzoeken en enquêtes onder Amerikaanse oncologen komt naar voren dat drie van de vier artsen (75%) elke vorm van chemotherapie zou weigeren vanwege de ondoeltreffendheid en de vernietigende effecten die deze behandeling heeft op het menselijke organisme. Dit zeggen de artsen en onderzoekers erover:
http://www.curenaturalicancro.nl/artsen-zelf-geen-chemotherapie.html
dutch website of Dr. Simoncini www.curenaturalicancro.nl
??Het grootste deel van de kankerpatiënten in dit land overlijdt ten gevolge van chemotherapie, die tumoren in de borst, in het colon of in de longen niet wegneemt. Dit aspect is al ruim een decennium lang bekend en toch gebruiken artsen chemotherapie nog steeds ter bestrijding van deze tumoren.? (Allen Levin, MD, UCSF, ??The Healing of Cancer?, Marcus Books, 1990).
??Als ik kanker zou krijgen, zou ik nooit gebruik maken van een bepaalde standaardbehandeling van die ziekte. Kankerpatiënten die uit de buurt van die centra blijven, hebben enige kans om het te redden.? (Prof. George Mathe, ??Scientific Medicine Stymied?, Medicines Nouvelles - Parijs, 1989).
??Dr. Hardin Jones, docent aan de universiteit van Californië is, na vele decennia lang de statistieken met betrekking tot het overleven van kanker te hebben geanalyseerd, tot de volgende conclusie gekomen: [...] wanneer de patiënten niet worden behandeld, wordt hun toestand niet slechter, of wordt deze zelfs beter.? De verontrustende conclusies van Dr. Jones zijn nooit weerlegd.? (Walter Last, ??The Ecologist? vol 28, nr. 2, maart/april 1998).
Over dezelfde oncoloog schrijft Milly Schar-Manzoli: ??In 1975 ging Hardin Jones naar het congres voor kankeronderzoek van de universiteit van Barkeley met schokkende stukken: een verslag van de resultaten van een door hem uitgevoerd onderzoek naar kanker dat 23 jaar had geduurd en dat in dat jaar was afgesloten. De resultaten ...: de kankerpatiënten die hadden geweigerd de officiële behandeling te ondergaan, leefden gemiddeld nog twaalf en een half jaar, terwijl degenen die zich hadden onderworpen aan chirurgische ingrepen, chemotherapie en bestraling gemiddeld binnen slechts drie jaar waren overleden.? Kothari M. L. e Metha L. A. , Ist Krebs eine Krankheit?, Rowohlt 1979.
??Onze meest doeltreffende regimes zitten vol risico??s, bijwerkingen en praktische problemen. Nadat alle patiënten die wij hebben behandeld het gelag daarvoor hebben betaald, wordt slechts een zeer klein percentage van hen hiervoor beloond met een kortstondige periode van tumorregressie, die meestal gedeeltelijk is.? (Edward G. Griffin, ??World Without Cancer?, American Media Publications, 1996).
??Veel oncologen bevelen voor praktisch elk type tumor chemotherapie aan, met een vertrouwen dat niet wordt ontmoedigd door de vrijwel constante mislukkingen.? (Albert Braverman, MD, ??Medical Oncology in the 90s?, Lancet 1991, vol 337, p. 901).
??Er is geen enkel bewijs dat chemotherapie in de overgrote meerderheid van de gevallen de levensverwachtingen verlengt. Dit is de grote leugen over deze behandeling, oftewel dat er een correlatie bestaat tussen het kleiner worden van de tumor en de verlenging van het leven van de patiënt.? (Philip Day, ??Cancer: Why We??re Still Dying To Know The Truth?, Credence Publications, 2000).
Abel ontdekte dat het totale, wereldwijde aantal positieve resultaten als gevolg van chemotherapie schokkend was, omdat er eenvoudigweg nergens wetenschappelijke bewijzen beschikbaar waren voor het feit dat chemotherapie erin slaagt om ??het leven van patiënten met de meest voorkomende typen organische kanker op noemenswaardige wijze te verlengen?. Abel benadrukte dat chemotherapie er zelden in slaagt om de levenskwaliteit te verbeteren en beschrijft haar als een wetenschappelijke kommer en kwel en stelt dat ten minste 80% van de chemotherapie die in de wereld wordt toegepast geen enkel nut heeft. Maar ook al bestaat er geen enkel wetenschappelijk bewijs dat chemotherapie werkt, noch de artsen, noch de patiënten zijn bereid om ervan af te zien. (Lancet, 10 augustus 1991). Geen van de belangrijke media heeft dit uitgebreide onderzoek ooit geciteerd: het is volledig in de doofpot gestopt.? (Tim O??Shea ??Chemioterapy - An unproven procedure?).
??Volgens de artsenverenigingen zijn de bekende en gevaarlijke bijwerkingen van de geneesmiddelen de op drie na belangrijkste doodsoorzaak, na hartinfarct, kanker en beroerte.? (Journal of the American Medical Association, 15 april 1998).
Een van de meest controversiële en meest tegenstrijdige argumenten van de oncologie is ongetwijfeld dat van de overlevingstatistieken van kankerpatiënten, die ?? officieel ?? aangeven dat één op de twee personen geneest. Dit gegeven is weliswaar dramatisch, maar heeft ook een bepaalde hoop in zich, omdat het impliciet een positieve waarschuwing voor zowel wetenschappers als patiënten is.
Tegen de eersten zegt het: zet het onderzoek voort zoals dit is opgezet, want dat levert resultaten op. Probeer geen alternatieve theoretische of therapeutische wegen in te slaan en raak niet ontmoedigd door het feit dat er dagelijks patiënten blijven sterven. Voor patiënten geeft het daarentegen de waarschuwing: u hebt 50% kans om het te redden, hiervoor hoeft u alleen maar de conventionele therapeutische protocollen te volgen, zonder zinloze alternatieven te proberen. Maar in de praktijk vertegenwoordigen de geboden statistische gegevens een wetenschappelijke en psychologische mondprop voor wie de toestand van mislukking van de officiële oncologie aan de kaak stelt en met reden de noodzaak voelt om deze voor eens en voor altijd naar de hel te verwensen, en wel om de volgende redenen:
- Naast de statistieken ?? en dit zien we ook in de persoonlijke kennissenkring ?? zijn degenen met een ware tumor die overleven op de vingers van één hand te tellen. - De officiële behandelingen hebben verwoestende en vaak dodelijke gevolgen. - Veel van de patiënten die van de officiële stromingen afwijken, leven beter en langer (in een onderzoek onder 188 patiënten met een inoperabel bronchiaal adenocarcinoom was de periode van overleving van patiënten die chemotherapie volgden 75 dagen, terwijl de patiënten die geen enkele behandeling ondergingen maar liefst nog 225 dagen leefden - The Lancet, 13 december 1975). - Vooruitzichten van een definitieve ontdekking met betrekking tot kanker zijn de komende 10 jaar nog steeds niet te verwachten.
Enerzijds hebben we dus de ervaring en het bewijs dat ons ertoe aanzet om weg te vluchten van de conventionele oncologische behandelingen, terwijl we anderzijds die 50% overlevingskans voor onze neus gezwaaid krijgen als een waarschijnlijke garantie van succes. Het is duidelijk dat, als dit gegeven zelfs maar gedeeltelijk kan worden weerlegd, het bolwerk van de oncologie onherroepelijk en direct als een kaartenhuis zou instorten.
VIDEO 3 - breast cancer A patient testimonial after the treatment with sodium bicarbonate.
Quote: kankertherapie - De natriumbicarbonaat is niet hetzelfde als natrium chloride - keukenzout
Tullio Simoncini, 53 jaar, is geboren in Valentano (Viterbo), Italië.
Hij is chirurg, gespecialiseerd in oncologie, diabetologie en stofwisselingsziekten. Na te zijn afgestudeerd in de geneeskunde, heeft hij natuurkunde en filosofie gestudeerd voor een beter inzicht in de rationele uitgangspunten die de basis vormen van het medische denken. Hij is afgestudeerd in filosofie aan de universiteit van Rome.
Deze studies hebben ?? op wetenschappelijk niveau ?? zijn verzet versterkt tegen elk type intellectueel conformisme dat vaak gebaseerd is op ongegronde, zo niet foute of leugenachtige, veronderstellingen.
Als we kijken naar het volledige falen van de officiële oncologie, dat nu voor iedereen zichtbaar is, verklaart dit zijn sterk kritische houding ten opzichte van een niet alleen Italiaans, maar universeel medisch systeem dat in wetenschappelijk opzicht werkzaam is in een doodlopende steeg en dat de patiënt in het geheel niet helpt.
Menselijkheid is een van zijn belangrijke persoonlijke eigenschappen en vormt de ware drijfveer die hem ertoe heeft aangezet om zich, vanwege het medische onvermogen tegenover het lijden van patiënten, af te vragen hoe gering en ongeschikt de fundamentele opvattingen van de geneeskunde waren. Deze empathie voor het leed van anderen vormt de constante leidraad in zijn persoonlijke leven.
Zijn geneigdheid tot vermenging van wetenschap en geneeskunde komt ook voort uit een natuurlijke gevoeligheid die de harmonie van het geheel kan zien, los van de waarde van de samenstellende delen. Dit is versterkt door zijn muzikale aanleg, die is gecultiveerd en aangewakkerd door het feit dat hij instrumenten bespeelt zoals piano en klassieke en moderne gitaar.
Dit heeft hem ertoe gebracht om, toen hij op de middelbare school en de universiteit zat, verschillende bands te formeren die optraden in midden Italië. Dr. Simoncini is eveneens sportief en verzorgt zijn lichaam en geest volgens elementaire natuurlijke regels: een gezonde voeding, lichaamsbeweging en morele verantwoordelijkheid. Hij loopt regelmatig hard en wanneer zijn werkzaamheden het toelaten, gaat hij ook graag skiën of voetballen.
http://www.stichtingsergio.nl/onderzoek.htm
video items www.curenaturalicancro.org
Ondanks de honderden miljoenen die jaarlijks worden besteed aan onderzoek naar bestrijding van kanker sterft ieder kwartier een Nederlander aan kanker.
Uit onlangs gepubliceerde sterftestatistieken blijkt dat, na tientallen jaren onderzoek, de meeste mannen sterven aan kanker. Bij vrouwen is kanker doodsoorzaak nr. 2. Prof. Dr. P. Borst heeft over kankerbestrijding het volgende gezegd: ??Wij vorderen een half procent per jaar en dat kost ons 100 miljoen euro.? Nog een uitspraak van oncologisch chirurg Dr. O.E. Nieweg: ??Er zijn groepen patiënten die chemotherapie krijgen, waarvan je bij voorbaat weet dat meer dan 90% er geen baat bij heeft.? In algemene zin wordt men slecht geïnformeerd over de voortgang van kankeronderzoek.
Op verzoek van Stichting Sergio voegde Dr. Vogt in het laboratorium van het Duitse Institut für Molekularonkologie extra zout aan chemo toe. Kwaadaardige tumorcellen werden in de beschikbare chemo zonder en mét zout op kweek gezet. Resultaat: na één week kon worden vastgesteld dat de tumordodende effectiviteit van de chemo dusdanig toenam, dat in alle gevallen de benodigde chemo met 75% kon worden verminderd. En dát alleen door toevoeging van zout!
Dit resultaat wordt door medici afgedaan met reacties als: ??Wij zien er niets in.? En:?Bent u wel gekwalificeerd?? Stichting Sergio wil onderbouwde antwoorden en pleit daarom voor nader onderzoek.
Geen geld maar uw morele steun: plaats uw handtekening op onze site.
lees meer
http://www.stichtingsergio.nl/
www.voorennadediagnose.nl
Bright Helix

De mythe over kanker-gen
In de wetenschap bestaat de neiging om bij een ziekte te kijken naar een afwijkende gen. Is de gen de oorzaak? Of wordt de gen aangetast door de ziekte. Dat laatste kan het geval zijn. Het is gevaarlijk om aan genen te gaan sleutelen omdat dit de genenstructuur en DNA kan veranderen. Dat is funest voor het nageslacht.
Jan Kraak
www.voorennadediagnose.nl
|