|
Zwakzinnig is zinnig zwak Een gehandicapt kind krijg je om van te leren |
Op 9 augustus 1990, kwam Emma Verschuren in ons leven. Zij was drie maanden jong. Geadopteerd door Peter en Evalien. Een mooi blond Nederlands meisje. Aan niets was toen te zien dat ze zwakzinnig was. Zelfs de kinderbescherming had niets gemerkt. Als opa en oma waren we enorm blij. Ook toen na enkele maanden bleek dat er met Emma iets aan de hand was. Na enige tijd kreeg ze het predikaat zwakzinnig. Voor ons helemaal geen schok of teleurstelling. Nog steeds is ze voor ons een pracht kleinkind. We begrijpen niet dat er mensen tegen de ouders zeggen, "wat erg dat jullie een dergelijk kind hebbben". Wij vinden dat je bij een dergelijk kind kunt tonen dat je echt mens bent. Zwakzinnig? Of kun je beter spreken van zinnig zwak, of nog beter van zinnig? Emma heeft een fantastisch eigen wereldje. Ze speelt, ze lacht. Ze is in staat je te vertederen. Ze kan niet praten, maar communicatie bestaat niet alleen uit taal. Communicatie is ook warmte, gevoel, intuïtie, observeren, aanvoelen, liefde...Dat geeft altijd een respons. In deze snelle wereld raken we of zijn we deze manier van communicatie een beetje of geheel kwijt. Maar het is een manier van communiceren die heel boeiend is en ons dichter terugbrengt tot ons zelf. We zijn in deze grote mensenwereld goed geschoold, maar we vervreemden van de simpele menselijke en natuurlijke mogelijkheden. Hierbij is de visie van aboriginals zo belangrijk. Zij zeggen: "Als je een gehandicapt kind krijgt, dan krijg je dat om van te leren". Waarvan acte. Normaal  Wij gaan op een normale manier met Emma om. We praten tegen haar zoals we tegen een normaal kind zouden praten. We vragen hoe het op Ilmarinen was. Ilmarinen in Groningen is een dagopvang en tevens een school op antroposofische grondslag. We gaan bij haar zitten of bij haar op de grond liggen. Ze vindt het fijn om lekker tegen je aan te leunen. Ook al doen we niets, ze voelt onze aanwezigheid, de warmte en rust. Als we op bezoek zijn en ze kijkt niet naar ons, zijn we er van overtuigd dat ze onze stemmen hoort en onze aanwezigheid bewust is. Zij gebruikt heel andere zintuigen. Als je er voor open staat voel je dat zij met je verbonden is.Op deze manier worden je eigen zintuigen verbeterd en gevoeliger om iets op te vangen. Hoe subtiel en onzichtbaar het ook is.
Wij hebben wel eens een paar dagen op Emma gepast. Eten, verschonen, in bad doen, wandelen, zingen, spelen, voorlezen, naar bed brengen. Je slaapt zelf echter heel licht. Zonder dat je dat zelf stuurt, ben je tijdens het slapen waakzamer. Een natuurlijke reactie. Als je dan ook nog uitgaat van een andere niveau van communicatie, dan ontdek je dat alles eenvoudig in elkaar zit. De natuur zorgt ervoor. Moeilijk? Nee. Als je het kwijt bent moet je je er weer voor openstellen en het weer aanleren. We moeten zeggen dat Peter, Evalien en haar zusje Mieke en grote zus Rosa heel normaal en natuurlijk reageren en met Emma omgaan. Emma kan niet spreken en niet lopen. Maar ze wordt overal bij betrokken. Haar cadeaus zoekt ze zelf uit. Ze krijgt drie dingen voorgelegd en waar haar aandacht het meest naar uitgaat wordt gekocht. Ze gaat mee uit wandelen in haar roelstoel, ze gaat mee in het zwembad en in attractieparken gaat ze in dingen die ook geschikt voor haar zijn. Hoewel ze nog steeds voeding uit de fles krijgt, ze kan niet zelfstandig eten, zit ze toch gezellig aan tafel als de rest van de familie gaat eten. Er worden haar dan hapjes toegediend die ze dan lekker oppeuzelt. Ze houdt veel van muziek en daar wordt dan ook voor gezorgd. Ze heeft eigen bandjes en CDs. Haar kamer is sfeervol ingericht. Ook heeft ze verschillende instrumenten. Op Ilmarinen wordt vaak op echte instrumenten muziek voor de kinderen gespeeld. Regelmatig krijgen de kinderen van Ilmarinen gelegenheid onder begeleiding paard te rijden. Eens per jaar is er een concert waaraan de kinderen zelf deelnemen met instrumenten. Emma mag dan de lier beroeren. Haar verzorging gaat heel ontspannend. Als je een kind hebt dat zwakzinnig is, bedenk dan dat je dit niet als een belemmering ziet. Je gaat het kind normaal benaderen. Zorg ook dat zon kind opgroeit in een ontspannende sfeer. Bedenk dat het kind een boeiend eigen wereldje heeft, en dat er genoeg mogelijkheden zijn om te communiceren. Beschouw het zwakke als iets zinnigs en waardevols. Denk aan de woorden van de aboriginals. Met het verzorgen van een gehandicapt kind kun je tonen dat je echt mens bent. Emma heeft het erg goed getroffen. Het heeft zo moeten zijn. Niet voor niets is zij in het gezin Verschuren terecht gekomen. Het stemt ons heel gelukkig en wij zijn er trots op. Jan en Alie Kraak |